Czy marzył Wam się kiedyś motocykl, który jest połączeniem najlepszych cech konkurencji wraz ze szczyptą własnego i niepowtarzalnego szaleństwa? Myślę, że tak. Pewnie nie raz. OK, rozwieję Wasze nadzieje. Takiego motocykla nie ma i chyba nie będzie. Ale co i raz producenci zaskakują nas znakomitymi maszynami, które w swojej klasie biją na głowę konkurencję. Przyznaję, że z zaskoczeniem patrzyłem na popisy Zielonych w World Supersport, tłumacząc sobie, że mają znakomitych kierowców, którzy na rowerze wierzchowina są w stanie dokonać cudów.
Tegoroczna nowość Suzuki to doskonała odpowiedź na zapotrzebowania rynku. Spece z Hamamatsu dobrze zdają sobie sprawę, że rzesze motocyklistów, zamiast atomowego przyspieszenia i komfortu równego przejażdżce na taczce, poszukują względnie taniego, niezawodnego i uniwersalnego pojazdu.
W 2009 maszyna zielonych przeszła lekki lifting. Styliści zaostrzyli linie nadwozia nadając modelowi ER-6f cech jej bardziej sportowych braci z serii Ninja. Ten zabieg okazał się sukcesem. I patrząc teraz na ten właśnie model wcale nie dziwi, że maszyna napędza słupki sprzedaży Kawasaki w Polsce i na świecie.
Projektanci w Hondzie wpadli na pomysł uatrakcyjnienia modelu Shadow i nadania mu lekko customowego sznytu. Miało być niepowtarzalnie, wyszło mało ciekawie. Ale od początku.
Yamaha MT-03 dostępna jest na rynku już od dłuższego czasu jednak model ten nie zyskał wśród naszych motocyklistów popularności. Niestety większość ludzi przechodzi obok tej maszyny dość obojętnie krytykując „niewielką” moc i osiągi. Jak się okazuje wiele tracą nie doceniając mniejszego jednośladu z rodziny MT.
BMW R1200R jest motocyklem o pospolitej na pierwszy rzut oka, a jednak wyjątkowej urodzie. Chodzi tu nie tylko o charakterystyczny dla marki design, którego wspólnym mianownikiem jest dwucylindrowy boxer sprzężony z jednostronnym wahaczem, kryjącym zmyślny wałek napędowy. Również zawieszenie przednie o nazwie telelever i występująca w szczątkowej postaci rama to inżynieryjny majstersztyk.
Prezentowany motocykl jest drugą generacją, wprowadzoną po zaprezentowanym w 2007 roku pierwszym GTR 1400. Lista zmian może nie jest rewolucyjna, ale konstruktorzy, skupiając się na poprawie komfortu i bezpieczeństwa, poszli jak najbardziej poprawną drogą.
Pojazd, u nas od zawsze egzotyczny, teraz stanie się prawdziwym „białym krukiem”. Jeżeli ktoś jeszcze nie wie, informuję: fabryka, w której powstał ten twór, została już zamknięta, a pozostałości magazynowe są wyprzedawane po zawstydzająco niskiej cenie. O czym mowa? Buell 1125R.
Celem Yamahy było pokazanie rozwiązań technicznych, których nikt do tej pory nie stosował w seryjnych sprzętach. Mijająca dekada to nie byle co, więc przydałby się jakiś wystrzał. Cóż mogło być lepszego, niż powiązanie jednostki napędowej produkcyjnego, drogowego motocykla z wyścigami MotoGP.
Nie. Nie pomyliłem się. Zdecydowanie. Oczywiście, nie chodzi mi tu o minimalizowanie motocykla czy też usilne zmniejszanie pojemności silnika, bo mam w niedoważaniu wołania ekologów i innych pomylonych „zielonych”. Nothing Beats Cubic Inches! O tak, w tym wypadku więcej znaczy lepiej. Więc o co tak naprawdę mi chodzi? Już wyjaśniam.
Aprilia Pegaso 650 Factory bije swoją konkurencję pod wieloma względami: ceną, stylem, frajdą z jazdy oraz czymś, czego nigdy nie dadzą japończyki – charyzmą i poczuciem indywidualizmu.
KTM – „Ready to Race”. Takim hasłem reklamuje swoje produkty austriacka fabryka. Faktycznie każda maszyna ze stajni europejskiego producenta ma mniej lub więcej wspólnego ze sportem. Wystarczy spojrzeć na liczbę maszyn startujących w zawodach, od rajdów po wyścigi. Jedną z takich maszyn, której do do sportu bliżej, jest KTM 450 EXC.