Test długodystansowy: Ducati Multistrada 950 rozebrane i zbadane po 50 000 km – szokujący stan! [opinia, test, weryfikacja]

Multistrada 950 pokonała 50 000 km w osiem miesięcy. W trakcie była regularnie badana. Po wszystkim została rozebrana na części pierwsze i dokładnie zbadano każdą część. Stan Ducati Multistrady 950 zaskoczył wszystkich.

Od redakcji: Redakcja włoskiego miesięcznika Motociclismo.it przeprowadził długodystansowy test wytrzymałości Multistrady 950. Stan motocykla był regularnie weryfikowany, a redakcja miała do pomocy specjalistów, laboratoria oraz wstęp do warsztatu przy fabryce Ducati.

Test wraz z wynikami opublikowane zostały we włoskim miesięczniku Motociclismo. Polski importer marki Ducati pozyskał i przetłumaczył materiał, aby polscy motocykliści także mogli przekonać się o wytrzymałości Ducati Multistrady 950.

Test opublikowany pierwotnie w numerze styczeń 2020
miesięcznika Motociclismo,
autor: Marco Riccardi
zdjęcia: Enrico

W NAJLEPSZEJ FORMIE – Ducati Multistrada 950

Najlepiej sprzedający się motocykl typu crossover od producenta z Bolonii podejmuje najtrudniejsze wyzwanie wytrzymałości: 50 000 km w zaledwie osiem miesięcy, pomiędzy marcem i listopadem 2019 roku. Multistrada 950 pokazała swoje prawdziwe barwy. Wisienką na torcie był z pewnością silnik: od startu do końca przygody moc wzrosła o 4 KM, nie zużył ani trochę oleju, a gdy go rozebraliśmy, okazał się okazem zdrowia.

Multistrady nie zatrzymały nawet przedziurawienie chłodnicy oraz próba kradzieży.

ZANURZ SIĘ W SEKRETY MECHANIKI

Oto jest, kompletnie rozmontowany, główny bohater naszego już szóstego testu długodystansowego. W poprzednich edycjach skupialiśmy się w kolejności na: Yamaha Tracer 900, Honda Africa Twin 1000, BMW R 1200 RT, Suzuki V Strom 1000 XT oraz Kawasaki Versys 650.

GŁÓWNI BOHATEROWIE

Nasz własny Fabio „ziemniak kanapowy” Manenti na pokładzie Multistrady zwiedził prawie całą Europę. To była praktycznie nieprzerwana jazda w szybkim tempie – poza kilkoma przystankami na serwis techniczny. Nieustannie cieszył się krętymi drogami, świetnymi asfaltami i pyszną kuchnią.

W górę i w dół górskich dróg

Fabio i jego żona Paola wytrzymali 50 000 km w podróży, głównie w górskim krajobrazie.

Wysoki i wąski tunel prowadził do kopalni marmuru Henraux, nieopodal Isola Santa, Garfagnana.

Lokalna szynka, oczywiście z Suris, idealna na zasłużoną przerwę.

Nasi podróżnicy są na Facebooku, pod nazwą „Fabio E Paola Manenti”, gdzie możecie na bieżąco śledzić ich podróże dwukołowe.

W porównaniu do standardowej wersji, nasza Multistrada została wyposażona w kufry boczne (730 euro), kufer centralny (488 euro), stopkę centralną (228 euro) oraz kanapę komfortową (228 euro) podwyższoną o 20 mm względem seryjnej.

DANE TECHNICZNE – Multistrada 950:

WEWNĄTRZ SILNIKA – Ducati Multistrada 950

Bez wątpliwości silnik w naszej Multistradzie był jednym z najlepszych pod względem stanu, w porównaniu z innymi silnikami rozebranymi w naszych testach długodystansowych. Wszystkie części wewnątrz były w topowym stanie, z minimalnym zużyciem. Potwierdzeniem są wartości mocy i momentu zmierzone na koniec testu.

Szybko i efektywnie

Na zdjęciu powyżej, Leo Serafino, technik Ducati Service, zdejmuje chłodnicę. Ten warsztat prowadzony przez Francesco Penazzo zlokalizowany jest w fabryce w Bolonii. Jest nie tylko placówką edukacyjną do prowadzenia szkoleń dla profesjonalnych techników. Ten serwis utrzymuje także kontakty z klientami Ducati. Nasza Multistrada została szybko rozebrana na części – w ciągu godziny silnik był już na zewnątrz.

Zdjęcie poniżej. Silnik dwucylindrowy jest też elementem nośnym ramy głównej. Plastikowa pokrywa pasków rozrządu zbudowana jest z trzech części, aby ułatwić inspekcję lub wymianę pasków.

Dwa zdjęcia poniżej. Ten widok ukazuje się, gdy zdejmiemy pokrywę sprzęgła (zdjęcie pierwsze) oraz po zdjęciu pokrywy alternatora (drugie). Wewnątrz silnika nie znaleźliśmy żadnych osadów lub opiłków.

Niemalże bez osadów

Cztery zdjęcia poniżej. Tak wyglądały głowica oraz tłoki. Prawdziwie minimalne ślady spalania paliwa, szczególnie na ściankach cylindra. Usunięte ślady osadów węglowych na powierzchni tłoków wynikają z usilnego badania skupionego na komorze spalania, profilu pierścieni tłokowych, wliczając tolerancję luzów pomiędzy tłokiem i cylindrem oraz zbadanie materiału zaworów. Stan silnika potwierdza praktyczne zerowe zużycie oleju, który nigdy nie trzeba było dolewać pomiędzy przeglądami.

Nieszkodliwe rysy

Zdjęcie poniżej. Wewnętrzne ścianki cylindrów posiadają niewiele nieznacznych rys, które nie wpłynęły na wydajność. Tak naprawdę silnik wykazał się najlepszymi osiągami mocy i momentu obrotowego po przekroczeniu 50 000 km.

Zdjęcie poniżej. Na zaworach widać resztki niespalonego paliwa. Stan zaworów mieścił się w normalnym zakresie.

Zbudowany by trwać

Zdjęcie i projekt powyżej. Projekt oraz rzeczywiste zdjęcie wału korbowego i korbowodów silnika Testastretta. Widać maszynowo obrabiane obszary na czopach wału, celem jego wyważenia. W tym przypadku nie ma niczego do zaraportowania, poza faktem, że elementy są w topowej formie.

Zdjęcia poniżej. Łożyska ślizgowe (panewki) korbowodów i wału korbowego, biorąc pod uwagę przebieg, były w stanie tip-top.

Zdjęcie poniżej. Pomiar panewek przeprowadzany wraz z technikiem Roberto Colombarini w dziale rozwoju silników.

Wytrzymałe sprzęgło – Ducati Multistrada 950

Zdjęcie poniżej. Elementy skrzyni biegów były w świetnej kondycji zarówno pod względem stanu kół zębatych, jak i minimalnego zużycia wybieraka.

Zdjęcia poniżej. Sprzęgło było w dobrym stanie z minimalnym zużyciem tarcz ciernych, a kosz i elementy mocujące były perfekcyjne. To pierwszy przypadek ze wszystkich analizowanych silników długodystansowych, w którym nie znaleźliśmy śladów zużycia, czy nawet rowków, które przeszkadzałyby w perfekcyjnym ruchu tarcz w koszu sprzęgłowym.

Wyniki z hamowni – Ducati Multistrada 950

Osiągi silnika: najlepsze na koniec

Wykres z hamowni pochodzi z naszego centrum testowego. Poniżej widzicie techników Ducati – Massimo Cocchianella i Alberto Migliaccio. Testy przeprowadzane były zawsze po przeglądach.

Wyniki z hamowni względem przebiegu silnika

Dwucylindrowy silnik progresywnie zwiększał swoją moc, osiągając największą wartość przy 50 000 km. To znak, że silnik był w perfekcyjnym stanie także na koniec testu.

Stan układu rozrządu desmodromicznego – Ducati Multistrada 950

Inżynierskie Desmo

Zdjęcie poniżej. Wałki rozrządu napędzane są paskami zębatymi (kolejny pomysł pana Taglioni, wprowadzony w 1979 roku w silniku Pantah 500). Są cichsze niż inne napędy, jak łańcuch czy koła zębate. Zostały wymienione podczas drugiego przeglądu.

Zdjęcie poniżej. Oto serce Ducati. Rozrząd Desmodromiczny rozwinięty przez inżyniera Fabio Taglioni i użyty po raz pierwszy w silniku 125 Gp w 1956 roku. System sterowania 4 zaworami pochodzi z projektu inżyniera Bordi w 1987 roku.

Zdjęcie poniżej. Nasz inżynier Riccardi i inżynier Vincenzo De Silvio, nowy szef R&D. Po 31 latach w Ducati, wcześniej w oddziale wyścigowym, jest umysłem stojącym za silnikami 1098 i Multistrada.

Dwa zdjęcia poniżej. Widać racjonalne wykorzystanie przestrzeni na wałkach rozrządu. Przy planowanym przeglądzie wszystkie luzy pozostawały precyzyjne. Stalowe połówki pierścienia utrzymują zawory na swoich miejscach.

Układ smarowania oraz analiza oleju – Ducati Multistrada 950

Przy badaniu próbek oleju ukazała się znikoma liczba wyników oznaczonych na czerwono. Próbki pobierane były przy każdym serwisie i badano je w laboratorium Mecoil we Florencji.

W pierwszej części podróży zawartość cząstek metalowych (żelazo i aluminium) zbliżała się do limitu, co jest zgodne z docieraniem silnika. W kolejnych próbkach zawartość metali spadła o połowę do normalnego zakresu.

Bez dolewek

Zdjęcie poniżej. Pompa trochoidalna (w perfekcyjnym stanie) i jej plastikowe koło zębate napędzane z wału korbowego.

Zdjęcie poniżej. Próbki oleju pobierane dla laboratorium Mecoil. Ani razu nie osiągnęliśmy minimalnego poziomu oleju podczas 50 000 km podróży. We wszystkich pozostałych testach długodystansowych (z wyjątkiem Yamahy Tracer 900), musieliśmy dolewać olej regularnie.

Poniżej jest tabela z wynikami próbek oleju. Zmniejszenie wiskotyczności oleju łączy się z wysokimi przebiegami pomiędzy wymianami oleju.

Badanie oleju – wszystko w porządku, niemalże

(Wartości w pogrubieniu i kursywie przekroczyły wartości graniczne.)

Zużycie opon – Ducati Multistrada 950

Pirelli Scorpion Trail II – takie opony oryginalnie montowane są w Multistradzie. Wykazały świetne osiągi na suchej nawierzchni i udowodniły wysokie bezpieczeństwo w warunkach obniżonej przyczepności.

Po 15 000 km i bez śladów

Powyżej 3 zestawy opon wymieniane przy przebiegu 15000, 26000 oraz 41000 km. Czwarty zestaw jest wciąż na kołach – przejechaliśmy na nim pozostałe 9000 km do zamierzonego celu 50 tysięcy kilometrów.

Zdjęcie poniżej. Profil opon Scorpion Trail II w stanie nowym i po 15 000 km. Jak widać mają tendencję do nierównego zużycia po zewnętrznej stronie, ale nie zauważyliśmy żadnych problemów z przyczepnością i stabilnością, nawet pomimo przebiegu.

Zdjęcie poniżej. Montaż opon wykonywał Serwis Ducati. Jako część Ducati, koszt opon wraz z montażem to 357 euro.

Zużycie i przebieg

Najlepsze opony na długie dystanse

Powyższa tabela pokazuje przebieg na każdym zestawie opon. Dwa zestawy wytrzymały do limitu 15 000 km. Dwa pozostałe przejechały 11 000 oraz 9 000 km – to nie ze względu na nadmierne zużycie, ale przez zbyt wczesny serwis (przy 26 000 km) oraz przez zakończenie testu przy 50 tysiącach km. Przypominamy, że model Pirelli Scorpion Trail II wygrał nasz test porównawczy (w numerze Motociclismo 10-2018) opon dla motocykli crossover.

Hamulce – Ducati Multistrada 950

Zestaw tylnych klocków hamulcowych był trochę miękki, a odporna na złodziei tarcza oraz dwa tłoczki naciskały zbyt mocno. Pomimo tego wydajność hamowania nie dawała cienia wątpliwości dzięki wyjątkowo dobremu zestawowi Brembo – Bosch.

Zbyt duży nacisk na prawych

Zdjęcie poniżej. Wymieniliśmy tylne klocki hamulcowe przy 20 000 km, znacznie wcześniej niż przednie przy 26 000 km. Drugi zestaw tylnych klocków dojechał do końca testu 50 000 km z dwukrotnie grubszą okładziną. Przebieg był absolutnie w normie. W pozostałych testach długodystansowych zużycie było znacznie większe – szczególnie przy BMW RT, gdzie klocki wytrzymały 10 000 km.

Zdjęcia poniżej . Nasza Multistrada musiała dostać nową przednią, prawą tarczę hamulcową przy 21 500 km. Powodem był pogięty pająk mocujący do piasty przez próbę kradzieży. Blokada disc-lock spełniła zadanie, uratowała Multistradę. Pomimo, ze flansza tarczy z lekkich stopów zapewniająca „pływanie” tarczy nie pękła, to przyjęła spore zniszczenia.

Zdjęcie poniżej. Warto wspomnieć, że w przednim prawym zacisku, zewnętrzny klocek hamulcowy miał wyższe zużycie w porównaniu do wewnętrznego. Nie ma to związku z próbą kradzieży, przypadek pojawiał się od początku testu. Najprawdopodobniej przyczyną są tłoczki po tej stronie zacisku. Nie wracają natychmiastowo do wewnątrz przy odpuszczeniu dźwigni hamulca, przez co utrzymują lekki nacisk

Zużycie zestawu napędowego – Ducati Multistrada 950

Dwa łańcuchy napędowe do przejechania 50 000 km to normalny wynik w naszych testach długodystansowych, jednak oba łańcuchy miały możliwość przejechania większego dystansu.

Dwa na cały dystans

Zdjęcia poniżej. Oryginalny łańcuch wymieniliśmy przy 26 000 km. Była to wymiana na wszelki wypadek, nie znając zagadek długiej podróży przez Europę. W tamtym momencie nie był to moment wymagający wymiany (łańcuch DID 525 HV3), nawet pomimo że 2 lub 3 ogniwa zaczynały wykazywać oznaki zacierania. Wyciągnięcie łańcucha mieściło się w normie.

Jako część zamienna Ducati, łańcuch wraz z zębatką przednią i tylną kosztuje 232 euro.

Zdjęcie poniżej. Przednia i tylna zębatka były w dobrym stanie. Drugi zestaw napędowy, oryginał Ducati, dojechał do końca testu (przejechał 26 000 km) i był wciąż w niezłym stanie. Pomiar łańcucha, jego wydajności i rozciągnięcia wskazał, że pozostało mu około 80% życia.

Oznaki starzenia po 50 000 km – Ducati Multistrada 950

ZALETY – Śruby, różne podzespoły stalowe i ze stopów lekkich nie wykazywały znaków oksydacji. Z pominięciem prawej strony silnika w obszarze pokrywy sprzęgła, która był zużyty przez kontakt z butem. Lakier owiewek, silnika i ramy był w topowym stanie.

WADY – Nierówna praca na niskich obrotach (tylko na końcu testu), wypadający bębenek zamka oraz spadająca guma z podnóżka.

Potencjalne ulepszenia, o jedną dziurę zbyt dużo i czyste serce

Jak już wytłumaczyliśmy na poprzednich stronach, silnik i jego stan okazał się bardziej niż satysfakcjonujący. Jednak uniwersalny motocykl z Borgo Panigale miał kilka wyjątków od tej reguły.

Zdjęcie poniżej. Lakier na pokrywie sprzęgła starł się szybko przez kontakt z prawym butem.

Zdjęcie poniżej. Gumowe wkładki do podnóżków, które są na wcisk, wypadają dość szybko. Zgubiliśmy takie cztery.

Zdjęcie poniżej. Boczne kufry plastikowe są łatwe w montażu i absolutnie wodoszczelne, ale na koniec testu z lewego kufra wypadł bębenek zamka.

Zdjęcie poniżej. Pod koniec testu silnik czasami wykazywał zawahanie przy niskich obrotach w miejskiej jeździe. Niewielkie osady węglowe na wewnętrznej ściance jednej z przepustnic powodowały, że zawór nie mógł zamknąć się perfekcyjnie. Objawy ustawały przy mocniejszym odkręcaniu manetki gazu.

Zdjęcie poniżej. Przy przebiegu 39483 km chłodnica została przedziurawiona. Jakiś obiekt, być może kamień spod przedniego koła, otworzył dziurę w jednym z kanalików z płynem chłodzącym. Na szczęście otwór był niewielki (a wyciek płynu minimalny), a my byliśmy tuż przed kolejnym zaplanowanym przeglądem. Chłodnica została wymieniona przez techników Ducati.

Zdjęcie poniżej. Układ wydechowy w kształcie serca jest niemalże w pełni ukryty w przestrzeni za silnikiem. Przedni kolektor wydechowy, ten narażony na działanie czynników zewnętrznych, wykazywał oznaki oksydacji wierzchniej warstwy – jednak w stopniu niższym, niż w innych testach długodystansowych, szczególnie tych z udziałem Hondy Africa Twin, Kawasaki Versys 650 oraz Yamahy Tracer 900. Powłoka tłumika również wytrzymała test.

Koszt przeglądów i wymienione części – Ducati Multistrada 950

Wszystkie operacje serwisowe wykonywane były bezpośrednio przez Serwis Ducati u producenta, przez techników Ducati, którzy byli aktywnie obserwowani przez specjalistów z naszego centrum testowego oraz przez dziennikarzy Motociclismo. Była to świetna okazja, aby docenić staranną dbałość o poprawę jakości motocykli z Borgo Panigale. Zwiększenie interwału przeglądów do 15 000 km (teraz wraz z 4-letnią gwarancją nieograniczoną przebiegiem dla rodziny Multistrada) to jasny dowód na to, że producent jest pewien swojego produktu.

Koszt serwisowania Multistrady wyniósł 1457 euro, wliczając:
– 11,5 roboczogodzin,
– 13,6 litrów oleju,
– 4 filtry oleju,
– 1 filtr powietrza,
– 2 paski rozrządu,
– 2 świece,
– 2,4 litry płynu chłodniczego,
– 1,38 litra płynu do amortyzatorów.

Najdroższym serwisem był ten przy 30 000 km (który my wykonaliśmy przy 26 000 km ze względów logistycznych; w konsekwencji serwis planowany na 45 000 km także wykonany został wcześniej, przy 41 000 km, aby utrzymać interwał 15 tysięcy kilometrów). Przy tym przeglądzie, poza wymianą oleju i filtra oleju, należy:
– sprawdzić luzy zaworowe,
– wyczyścić wewnętrzny filtr oleju,
– wymienić paski rozrządu,
– wymienić świece zapłonowe,
– wymienić filtr powietrza.

Zużycie motocykla i podzespołów – podsumowanie

ŁĄCZNE KOSZTY:
8446 EURO – koszt 0,17 euro na każdy kilometr

Koszt przeglądów: 1457 euro, z czego 730 euro to robocizna (średni koszt 63,4 euro/godzinę) oraz 727 euro to koszt części.

Paliwo: 4053 euro (średnie spalanie 5,4 l / 100 km, 2702 litrów za 1,5 euro, średnia cena paliwa we Włoszech).

Opony: 1072 euro w Ducati, cena za 3 zestawy Pirelli Scorpion Trail II.

Części zamienne:
– 360 euro za klocki hamulcowe (1 zestaw na przód i 2 zestawy na tył);
– 295 euro za zestaw napędowy (wliczając koszt 1 roboczogodziny);
– 268 euro za przednią prawą tarczę hamulcową;
– 14 euro za gumy podnóżków;
– 927 euro za chłodnicę wraz z wentylatorami.

Podsumowanie po 50 000 kilometrów – Ducati Multistrada 950

Redakcja Motociclismo do tej pory przeprowadziła już kilka podobnych testów długodystansowych, wraz z pełną analizą stanu motocykla, na modelach:
– Suzuki V-Strom
– BMW R 1200 RT
– Honda Africa Twin
– Yamaha Tracer
– Kawasaki Versys

Wyniki testu Ducati Multistrady 950 przeczytacie na poprzednich stronach. Na koniec przeczytajcie kilka najważniejszych zdań stanowiących podsumowanie opinii o Multistradzie 950 po 50 000 km:

„Multistrada 950 pokazała swoje prawdziwe barwy. Wisienką na torcie był z pewnością silnik: od startu do końca przygody moc wzrosła o 4 KM, nie zużył ani trochę oleju, a gdy go rozebraliśmy, okazał się okazem zdrowia.”

„Bez wątpliwości silnik w naszej Multistradzie był jednym z najlepszych pod względem stanu, w porównaniu z innymi silnikami rozebranymi w naszych testach długodystansowych. Wszystkie części wewnątrz były w topowym stanie, z minimalnym zużyciem. Potwierdzeniem są wartości mocy i momentu zmierzone na koniec testu.”

„Była to świetna okazja, aby docenić staranną dbałość o poprawę jakości motocykli z Borgo Panigale. Zwiększenie interwału przeglądów do 15 000 to jasny dowód na to, że producent jest pewien swojego produktu.”

– „Brak zużycia oleju (nigdy nie trzeba było dolewać pomiędzy przeglądami).”

– „Łożyska ślizgowe (panewki) korbowodów i wału korbowego, biorąc pod uwagę przebieg, były w stanie tip-top.”

– „Elementy skrzyni biegów były w świetnej kondycji zarówno pod względem stanu kół zębatych, jak i minimalnego zużycia wybieraka.”

– „Sprzęgło było w dobrym stanie z minimalnym zużyciem tarcz ciernych. To pierwszy przypadek ze wszystkich analizowanych silników długodystansowych, w którym nie znaleźliśmy śladów zużycia, czy nawet rowków, które przeszkadzałyby w perfekcyjnym ruchu tarcz w koszu sprzęgłowym.”

– „… wydajność hamowania nie dawała cienia wątpliwości dzięki wyjątkowo dobremu zestawowi Brembo – Bosch.”

– „Śruby, różne podzespoły stalowe i ze stopów lekkich nie wykazywały znaków oksydacji.”

– „Lakier owiewek, silnika i ramy był w topowym stanie.”

– „Przedni kolektor wydechowy, ten narażony na działanie czynników zewnętrznych, wykazywał oznaki oksydacji wierzchniej warstwy – jednak w stopniu niższym, niż w innych testach długodystansowych. Powłoka tłumika również wytrzymała test.”