Spis treści
Protektor, razem z odzieżą motocyklową, ma za zadanie chronić przed skutkami wypadku, a przynajmniej je zminimalizować. Jak to działa?
Kierowca samochodu ma do dyspozycji pokaźną liczbę systemów bezpieczeństwa (strefy zgniotu, pasy, poduszki i kurtyny powietrzne). Motocykliście muszą wystarczyć rozum i odzież z odpowiednimi protektorami. Odpowiednimi, czyli dostosowanymi do warunków i części ciała, które mają chronić. Scenariusze wypadków w off-roadzie i na asfalcie są różne, dlatego wymagają zupełnie innego podejścia do ochrony biernej motocyklisty. Upadek w terenie to zwykle jedno lub kilka uderzeń w – najczęściej – stosunkowo miękkie podłoże. Upadek zaś na asfalcie lub na betonie niemal zawsze oznacza wystąpienie tarcia i związanej z nim wysokiej temperatury.
Z powodu tych różnic nie należy stosować protektorów off-roadowych podczas jazdy po drogach asfaltowych – zbroje nie są odporne na tarcie, dlatego podczas wypadku taki element może się rozpaść. Stosowanie ochrony z tej grupy można rozważyć w stuncie, gdzie także nie występują duże prędkości, a zatem i intensywne tarcie w razie upadku.
Pierwsze protektory zastosował w swojej odzieży Halvarssons w 1987 roku. Wykonano je z twardego tworzywa sztucznego, tak wyprofilowanego, by chronić staw kolanowy i łokciowy. Wewnątrz znajdowała się miękka wyściółka. Do pionierów w technologii protektorów zalicza się także Dainese.
Normy protektorów
Protektory przeznaczone do stosowania w odzieży szosowej muszą spełniać jedną z paru norm PN-EN:
- 1621: 1621-1 określa warunki dla małych ochraniaczy, stosowanych na przykład na łokciach czy barkach,
- 1621-2 dotyczy protektora pleców, 1621-3 protektora klatki piersiowej,
- 1621-4 zaś poduszki powietrznej.
Występują dwa poziomy opisanych norm 1621: CE level 1 i CE level 2, różniące się ilością energii, jaka może przeniknąć przez protektor i dotrzeć do ciała motocyklisty. Dla starszej normy CE level 1 wartość ta wynosi 18 kN (kiloniutonów), dla CE level 2 (nowszej) jest to 9 kN.
Typy protektorów
Najczęściej spotykane są protektory wykonane z elastomerów. Materiał ten ma „inteligentną” właściwość – jest miękki, więc dobrze dopasowuje się do ciała i łatwo poddaje delikatnemu uciskowi. Kiedy jednak uderzyć go mocno, robi się twardy. Ta cecha powoduje, że świetnie sprawdza się jako element ochrony.
Kolejnym typem protektora, stosowanym w odzieży szosowej, ale także sportowej, jest twardy ochraniacz. Jego działanie polega na rozproszeniu energii na jak największej powierzchni – działa więc podobnie jak kask. Protektory takie są zwykle wykonane z tworzywa sztucznego, ale bywają także tytanowe, stalowe lub karbonowe. Najczęściej używanym protektorem tego typu jest żółw – ochraniacz kręgosłupa, który wkłada się pod kurtkę motocyklową.
Coraz większą popularnością cieszą się protektory określane jako slim, cieńsze od standardowych – dobrze się układają i zajmują mało miejsca. To cecha pożądana tam, gdzie liczy się styl, ale także w miejscach, gdzie standardowy protektor byłby zwyczajnie za gruby – na przykład w trampkach motocyklowych.
5 faktów o protektorach
Specyfika elastomeru pozwala wykonywać protektory o różnych kształtach. Kształty protektorów, w jakie jest wyposażana odzież różnych producentów, dość mocno się różnią. Klim używa na przykład rozbudowanych ochraniaczy łokci, a w ciuchach Icona są one stosunkowo niewielkie. Ciekawe są protektory typu aero – mają one formę sita, co zapewnia duży przepływ powie-
trza, stąd są często spotykane w odzieży letniej.
Protektory montowane na rzepy nie są odpowiednim zabezpieczeniem podczas
jazdy po drogach. Taka forma ochrony sprawdzi się być może w przypadku stuntu lub kiedy szkolisz się na placu manewrowym, ale z pewnością nie w czasie jazdy po drogach utwardzonych. Tarcie i ogromne siły występujące podczas wypadku natychmiast zerwą protektor z nogi.
Kupując kurtkę motocyklową, warto sprawdzić, czy jest ona wyposażona w protektor pleców. W wielu kurtkach w przeznaczonej na niego kieszeni zamiast protektora pleców jest jego imitacja z gąbki czy z pianki, która nie ma żadnych właściwości ochronnych. Służy jedynie zachowaniu fasonu kurtki na ekspozycji. Producenci tłumaczą się, że wybór protektora zostawiają nabywcy, ale chodzi raczej o oszczędność.
Producenci zalecają wymianę protektorów po każdym wypadku. Protektor po wypadku powinien zostać wymieniony na nowy. Nawet jeśli na pierwszy rzut oka wygląda na nienaruszony, istnieje duże ryzyko, że jego struktura mogła zostać zmieniona. Oznacza to, że jeśli dojdzie do kolejnego zdarzenia, może on nie zadziałać poprawnie.
Najlepszy nawet protektor nie zadziała, jeśli nie będzie na odpowiednim miejscu. Aby protektor zadziałał, musi znajdować się dokładnie w miejscu dla niego przeznaczonym. Szczególnie dotyczy to ochraniaczy łokci, kolan i barków. Kupuj odzież w odpowiednim rozmiarze i mierz ją w pozycji, w jakiej siedzisz na motocyklu. Jeśli protektor się przesunie, podczas wypadku będzie bezużyteczny.
Zostaw odpowiedź