Spis treści
Drawski park krajobrazowy to wspaniałe trasy, pamiątki historii, ale przede wszystkim unikatowa przyroda. To drugie miejsce w Polsce, gdzie znajdziesz Drogę Stu Zakrętów.
Południową część Drawskiego Parku Krajobrazowego przecina droga krajowa nr 20 – jeden z najpiękniejszych szlaków motocyklowych w Polsce, sam w sobie wart przejechania. Warto tak ułożyć trasę dojazdową, by pokonać choć jej fragment – najlepiej od Szczecinka do Czaplinka, ale odcinek Stargard – Czaplinek także potrafi zachwycić. Bazą wypadową do zwiedzania regionu może być bardzo przyjemny camping Inter-Nos, położony na wyspie na malowniczym jeziorze Lubie. Miłośnikom wygód polecam Folwark na Półwyspie – klimatyczny pensjonat zlokalizowany w miejscowości Uraz, w gospodarstwie z lat 30. XX wieku. W sezonie znalezienie tam wolnego pokoju może jednak okazać się niemożliwe. Na szczęście do dyspozycji jest również kemping.
Kamień graniczny
Drogi Drawskiego Parku Krajobrazowego mają zróżnicowaną jakość – najczęściej jednak asfalt jest podłej jakości. Jeśli szukasz gładkich jak stół winkli, to niestety tutaj ich nie znajdziesz. Warto o tym pamiętać, planując przyjazd. Startuję z kempingu na Lubaniu i przez Złocieniec drogą nr 20 dojeżdżam do Siemczyna, gdzie skręcam w lewo na Rzepowo. Tam odbijam na Cieszyno, następnie na najbliższym rozjeździe odbijam w prawo na Stare Worowo. Na kolejnym skrzyżowaniu odbijam w prawo na Warniłęg. Tuż przed dojazdem do tej miejscowości warto wytężyć wzrok – po prawej stronie tuż obok drogi stoi stary kamień graniczny, pozostałość po dawnej granicy między Królestwem Polskim i Marchią Brandenburską.
Zamknięty PGR
Jeszcze dwa lata temu w pobliskim Bolegorzynie znajdowało się jedno z najciekawszych muzeów poświęconych najnowszej historii Polski – jedyna w naszym kraju placówka upamiętniająca PGR-y. Niestety, trochę z powodu braku wsparcia, trochę ze względu na lockdown, placówka zamknęła się na stałe. Szkoda, bo można było na własne oczy zobaczyć, jak w słusznie minionych czasach demokracji ludowej wyglądało siermiężne życie rolników na państwowych posadach.
Z Bolegorzyna wąską, krętą i pięknie położoną drogą jadę na północ, w stronę Połczyna-Zdroju – największego uzdrowiska w północnej Polsce. Warto przespacerować się tam po 80-hektarowym parku zdrojowym i skosztować wody źródlanej w zabytkowej pijalni wód Joasia. Połczyn-Zdrój jest znany z unikatowej architektury secesyjnej – szczególnie piękne są wybudowane na początku XX wieku sanatoria Gryf, Irena i Podhale. W sezonie letnim nad deptakiem zlokalizowanym w ciągu ulicy Grunwaldzkiej, pojawiają się kolorowe parasolki, tworzące na chodniku niezwykłą feerię barw.
Droga Stu Zakrętów, ale na północy
Połczyn-Zdrój ma w swojej historii także ciemną kartę. W tym mieście, w istniejącym do dziś sanatorium Borkowo, działał niegdyś hitlerowski ośrodek programu Lebensborn, którego celem było stworzenie rasy nadludzi. Inną formą działalności połczyńskiego ośrodka była germanizacja polskich dzieci, które następnie wywożono do Niemiec i przekazywano tamtejszym rodzinom.
Z Połczyna drogą stu zakrętów jadę na południe. Tak, to nie pomyłka. Droga o tej samej nazwie jest w Górach Stołowych. Ta drawska to także piękny, kręty odcinek wojewódzkiej drogi nr 163 z Połczyna-Zdroju do Czaplinka. Biegnie on wzdłuż rzeki Drawy po wzniesieniach morenowych Doliny Pięciu Jezior. Ten szlak powinien znaleźć się w każdym rankingu najpiękniejszych dróg motocyklowych w Polsce. Mimo niezbyt dobrej nawierzchni, trasa ta zachwyca liczbą szybkich łuków, ale przede wszystkim niezwykłymi widokami.
Ilekroć jadę tą drogą, choć na chwilę zatrzymuję się w Starym Drawsku, by coś zjeść w Starym Drahimiu. Polecam u-booty drawskie, flaczki z lina oraz kołduny. Warto zwiedzić tamtejsze ruiny zamku templariuszy Drahim. Na przełomie XIV i XV wieku na wielką skalę fałszowano tam monety księstw pomorskich, śląskich, polskich oraz krzyżackich.W Czaplinku wracam na drogę nr 20 i kieruję się na wschód. W Silnowie skręcam w lewo na Juchowo, gdzie znajduje się coś dla miłośników urbexu – eklektyczny pałac von Kleistów z 1876 roku, uważany za jeden z największych na Pomorzu. W pobliskim Radaczu znajduje się druga posiadłość tej rodziny, też niestety w ruinie.
Zapomniane miasta
Ciekawym uzupełnieniem trasy po Drawskim Parku Krajobrazowym może być wizyta w dwóch miastach, których jeszcze w latach 80. ubiegłego wieku nie było na żadnych oficjalnych mapach. Pierwsze to Borne Sulinowo, gdzie po II wojnie światowej stacjonowali żołnierze Armii Czerwonej. Okolice zamieniono wtedy w poligony, teren ogrodzono i pilnie strzeżono. Plotki głoszą, że Rosjanie umieścili w tej okolicy broń atomową. Z Bornego Sulinowa warto pojechać też do Kłomina. To drugie ściśle tajne miasto po opuszczeniu Polski przez Armię Czerwoną spotkał smutny los – w przeciwieństwie do Bornego Sulinowa nie zostało ono zasiedlone i popadło w ruinę. Dziś lokalne władze powoli je odbudowują. Droga łącząca Borne Sulinowo z Nadarzycami biegnie wzdłuż rzeki Piławy, która tworzy w lasach piękne rozlewiska. Cała trasa ma długość 190 km. To doskonała propozycja na spokojny weekend, a jeśli mieszkasz gdzieś bliżej, bez problemu przejdziesz ją w ciągu jednego dnia.
Ważne informacje
Trasa o długości 190 km biegnie drogami o bardzo różnej nawierzchni. Przejazd motocyklem sportowym po niektórych odcinkach – na przykład starą drogą z bazaltowej kostki czy zniszczonym asfaltem – może być utrudniony.
Dobra rada. Będąc w Starym Drawsku, koniecznie zajrzyj do restauracji Stary Drahim. W sezonietrzeba wprawdzie niekiedy długo czekać nazamówienie, ale z całą pewnością warto! Szukaj noclegu nad jeziorem – grzechem byłoby nie wykorzystać głównej zalety tego regionu.
warto zobaczyć: ruiny zamku joannitów w Starym Drawsku, ruiny pałaców von Kleistów w Juchowie i Radaczu, park zdrojowy oraz sanatoria Gryf, Irena i Podhale w Połczynie-Zdroju, miasta Borne Sulinowo i resztki Kłomina, drogę nr 20.
Zostaw odpowiedź