Junak M11 Cafe 125 – chopper na kategorię B

Nadwozie

Wygląd motocykla jest dużym atutem. Chopperowy kształt, efektowne felgi przypominające Sportstera oraz w ciekawy sposób skrócone siedzenie tworzą bardzo zgrabną linię. Stylowe detale znajdziemy wszędzie: korek paliwa, oldschoolowy reflektor z klasyczną żarówką, ciekawe tylne światło, skromna, ale nowoczesna deska rozdzielcza czy przesunięte do przodu, ładne podnóżki. Ciekawym akcentem są ładne tłumiki poprowadzone z obydwu stron nadwozia. Elementem, który może wzbudzać kontrowersje są czarne, plastikowe kierunkowskazy, które jednak kolorystyką dobrze pasują do całości (silnik także wykończono czarną powłoką lakierniczą).

Nietypowa ale wygodna stacyjka…

Pozycja kierowcy jest swobodna z lekko wysuniętymi nogami do przodu. Za sterami znajdziemy sporo miejsca a widoczność w lusterkach naprawdę dobra. Ze względu na kształt kanapy miejsce pasażera jest czysto teoretyczne. Siedzenie jest komfortowe i kilkudziesięciokilometrowe wycieczki będą dla prowadzącego dużą przyjemnością. Nieco gorzej jest z ochroną przed deszczem, ale to w końcu chopper a nie turystyk.

Klasyczna linia M11…

Motocykl jest bardzo zwinny, bez problemu zaparkujemy go w większości luk pomiędzy samochodami. Prześwit umożliwia wjazdy pod krawężniki.

Pewną ciekawostką jest obrotowa stacyjka w okolicach główki ramy. Trzeba pamiętać o jej zablokowaniu, ale w czasie jazdy schowany w kieszeni kluczyk jest chyba wygodniejszy niż wsadzony w gniazdo. Kwestia przyzwyczajenia.

Podwozie

Motocykl posiada po jednej tarczy hamulcowej z przodu i z tyłu. Są to tarcze typu „wave”. W połączeniu ze stalowymi przewodami Junak bardzo przyzwoicie hamuje. Blisko 11 konna jednostka napędowa posiada dwa cylindry, co jest obecnie pewnym ewenementem wśród konstrukcji motocyklowych.

Hamulce i zawias są poprostu ok…

Silnik jest raczej wysokoobrotowy i oddaje moc liniowo – nie zauważyłem przedziału prędkości obrotowej jednostki napędowej, przy której występowałby zauważalny deficyt lub przyrost mocy. Silnik nie generuje dokuczliwych wibracji. Pięciobiegowa skrzynia biegów przenosi napęd, całość działa dobrze. Zawieszenie to najbardziej klasyczna konstrukcja: tradycyjny widelec z przodu oraz dwa elementy resorująco-tłumiące podpierające wahacz. Zestrojenie umożliwia komfortową podróż i stosunkowo pewne pokonywanie zakrętów.

Jazda

Jazda Junakiem jest bardzo przyjemna. Bez względu czy poruszamy się w mieście czy po bocznych, często dziurawych szosach mamy dużą przyjemność. Pozycja oraz osiągi silnika są wystarczające. Motocykl jest zwrotny, stabilny w zakrętach a siła hamowania zapewnia bezpieczną jazdę. Pewien problem pojawia się, kiedy wjedziemy na autostradę. Za niska (ok 93 km/h) prędkość maksymalna powoduje, że walczymy z kierowcami ciężarówek o prawy pas a manewry musimy planować z dużym wyprzedzeniem, szczególnie, jeśli trasa zbliża się do wzniesienia.

Majestatycznie i przyjemnie…

Ogólnie jednak Junak okazuje się fajnym i stylowym kumplem w codziennych dojazdach do pracy. Zużycie paliwa jest śladowe, przyspieszenie do 50 km/h akceptowalne (porównywalne z przeciętnymi samochodami). Komfort i styl poprawiają nam humor a zasięg ponad 200 km wzbudza zaufanie na trasie.

Podsumowanie

Nie będę poruszał tematu legendy Junaka i postrzegania marki w naszym kraju; postaram się skoncentrować na właściwościach użytkowych i przyjemności z jazdy. A te są duże. Motocykl okazał się wygodny, sprawny w ruchu, ładny, wzbudzał zainteresowanie i tylko odgłos silnika zdradza, że mamy do czynienia z pojazdem wyposażonym w silnik 125ccm. Gabaryty M11 sugerują, że to dużo, dużo większy pojazd.

Polubiony…

Cena testowanego motocykla to 10290 zł. Naszym zdaniem w przypadku nowego pojazdu szczególnie tak udanego wydaje się uczciwa. Oczywiście, jeśli ktoś lubi segment klasycznych maszyn…

Dane techniczne