Szybka prezentacja: używane Kawasaki ZXR400 1989-2003 - historia, wady zalety, opinia

Spis treści

Kawasaki rozpoczęło produkcję sportowej czterysetki w 1989 roku, jako ostatnie z grona japońskich producentów. Tym razem jednak pewna powściągliwość we wdrażaniu nowego modelu procentowała: motocykl był najnowocześniejszy i najbardziej sportowy w klasie. Czy dzisiaj po ponad 30 latach warto w ogóle interesować się używanym Kawasaki ZXR400?

Jaki jest?

Aluminiowa rama, widelec upside-down i silnik generujący 62 KM to w momencie prezentacji argumenty, które w klasie 400 ccm nie były oczywistością, nawet w wyższej kategorii pojemnościowej (poza mocą). Motocykl miał rasowy sportowy wygląd, a pozycja do złudzenia przypominała tą z wyścigów motocyklowych. Motocykl był bezkompromisowo nastawiony na sport co zwiastowało upodobnienie stylistyczne do Superbike’a Kawasaki, modelu ZXR750 z charakterystycznymi rurami poprowadzonymi od owiewki do baku. Radykalnie podporządkowany tej idei średnio radził sobie na gorszych nawierzchniach. Od 10 000 obrotów silnik pokazywał pazur, a jeśli podróżowaliśmy dobrą drogą z dużą ilością zakrętów, szybko mogliśmy być absolutnie najszybszymi.

Druga strona medalu była przyjaźniejsza. Za sprawą niewielkiej mocy i momentu w niższym zakresie obrotów, silnik był przyjemny dla początkujących.

Słabe punkty i historia zmian w Kawasaki ZXR400

Pierwsza generacja była oferowana tylko na wybranych rynkach i charakteryzowała się okrągłymi reflektorami. W 1991 została zastąpiona wersją L oferowaną w Europie. Najłatwiej ją rozpoznać po pojedynczym reflektorze. Bez większych zmian pozostawiono jedynie silnik, zmieniono ramę, zawieszenia, nadwozie, skorygowano pozycję. Motocykl zyskał 3 KM, stracił 3Nm a jego silnik kręcił się o 500 obrotów wyżej.

Skrócone przełożenia biegów 2, 3, 4 oraz 5 spowodowały, że na wyjściach z zakrętów motocykl przyspieszał jak wściekły. Nowy amortyzator uczynił komfort jazdy nieco bardziej cywilizowanym, a spadek o 4 kg (159 kg gotowy do jazdy) sprawił, że motocykl chętniej zmieniał kierunki. Poza dodaniem uchwytów dla pasażera (1995 r.) oraz zmianami lakierowania motocykl pozostał w produkcji bez znaczących zmian aż do samego końca, do 2003 roku.

Przez czternaście lat Kawasaki ZXR400 sprzedawał się nieźle, ale cena porównywalna z sześćsetkami sprawiała, że klienci częściej sięgali po większe pojemności.

Znalezienie zamienników typowych części eksploatacyjnych nie powinno być wyzwaniem. Elementy karoseryjne są ciężko dostępne i z reguły w złym stanie.

Rzadkością jest Kawasaki ZXR400 w wersji SP, ze zmienioną kanapą, rozrządem, gaźnikami – osiągający 80 KM. Jego osiągi są świetne jak na 400 ccm, a potencjał do jazdy torowej wręcz znakomity.

Serwis, usterki Kawasaki ZXR400

Stosunkowo kiepską opinią cieszy się uszczelka pod głowicą (bywało, że wymagała wymiany już po 40 tys.km.) ale to przypadłość modeli H. Silnik wymaga troskliwego ustawienia luzów zaworowych i gaźników. Takie działanie wraz z rozsądną eksploatacją szczególnie nienagrzanego silnika sprawia, że żywotność jednostki napędowej znacznie wzrośnie. Mechanicy narzekają na niewygodne umiejscowienie napinacza rozrządu w dolnej części silnika.

Nasza opinia

Największym problemem w przygodzie z ZXR400 jest znalezienie godnej polecenia sztuki. Większość egzemplarzy ma za sobą sporo przygód a ich stan pozostawia wiele do życzenia. Ceny zaczynają się od 3 tysięcy a za ładną sztukę będziemy musieli zapłacić nawet trzykrotność tej ceny. Warto, bowiem sportowy potencjał, unikalność i charakter tej maszyny jest niepowtarzalny.

Jeśli uda Wam się znaleźć sensowną sztukę w ładnym stanie, z pewnością na niej nie stracicie…