Spis treści
W sytuacji ratowania życia i zdrowia, ratownik medyczny skupi się tylko na jednym – ratowaniu. Czy zatem karty medyczne, nieśmiertelniki i tatuaże z grupą krwi są przydatne? Co z danymi w telefonie i bagażami po wypadku?
Kilka lat temu wywołałem spore oburzenie, krytycznie odnosząc się do szlachetnej z pozoru inicjatywy „Pomarańczowa Kropka”. Chodziło o specjalne naklejki na motocyklowym kasku, oznaczające miejsce, w którym znajdowała się karta medyczna, rzekomo przydatna ratownikom podczas udzielania pomocy.
Postanowiłem zweryfikować założenia tej inicjatywy wśród znajomych praktyków, zawodowo zajmujących się ratowaniem życia poszkodowanych w wypadkach, zasięgnąłem również opinii eksperta ds. bezpieczeństwa publicznego i zarządzania kryzysowego. Opinie wszystkich naszych rozmówców były jednoznaczne. Akcja Pomarańczowa Kropka była tyleż szlachetna, co pozbawiona sensu.
Czy ratownik sprawdza telefon i portfel?
Przyjeżdżając na miejsce zdarzenia, ratownicy medyczni mają jeden cel – ratowanie życia. Wbrew naszym wyobrażeniom, nie ma wówczas czasu na sprawdzanie telefonu poszkodowanego (tym bardziej, że trzeba byłoby go zapewne szukać), jego karty medycznej, ani tego, co znajduje się pod jakąś kropką na kasku. Każda czynność, która nie zmierza bezpośrednio do przywrócenia lub zachowania funkcji życiowych, to strata czasu i ryzyko dla poszkodowanego.
Ponadto, ratownicy medyczni zdają sobie sprawę z faktu, że za wypełnienie karty medycznej odpowiedzialny jest sam motocyklista. Co jeśli wpisze nieprawidłową grupę krwi, pomyli leki? Jeśli lekarze zasugerowaliby się wpisem w takiej karcie, transfuzja krwi mogłaby zakończyć się tragicznie. Z tego samego powodu ratownicy medyczni nigdy nie biorą także pod uwagę przywieszek, naklejek, czy tatuaży z grupą krwi – przed podjęciem decyzji o transfuzji zawsze wykonywane jest badanie. Nieoficjalnie dowiedziałem się, że jedynym dokumentem potwierdzającym grupę krwi, uznawanym przez lekarza, jest legitymacja krwiodawcy.
Osobne zasady dotyczące ratownictwa obowiązują na niektórych rajdach, ale to temat na zupełnie inny artykuł.
Dane zawarte w karcie medycznej, takie jak alergie, przyjmowane leki, kontakt w razie wypadku (ICE), czy też grupa krwi mogą mieć znaczenie w sytuacji, kiedy stan poszkodowanego jest już ustabilizowany, np. leży on już w szpitalu i jest wówczas czas na przyjrzenie się historii jego choroby lub powiadomienie bliskich. Rzadko zdarza się jednak, by lekarze mieli wówczas dostęp do jego kasku, portfela, czy telefonu.
Czy karetka zabiera bagaże?
Na wielu grupach, forach i podczas rodzinnych spotkań pojawiają się pytania o to, czy zespół ratownictwa medycznego, wraz z poszkodowanym, zabiera także jego bagaż. Odpowiedź jest prosta i brzmi: nie. Karetka to nie bagażówka, zadaniem ratowników medycznych jest ratowanie życia, a nie pakowanie rozrzuconych po jezdni dóbr. Każda sekunda ma znaczenie, a czas poświęcony na pakowanie bagaży stwarza zagrożenie dla życia i zdrowia poszkodowanego.
Obowiązki i uprawnienia ratownika medycznego.
W swojej pracy ratownik medyczny ma określone obowiązki i uprawnienia. Do kluczowych obowiązków należą:
- podjęcie zadań, które mają na celu niedopuszczenie do zwiększania liczby ofiar,
- komunikacja z pacjentem, ocena miejsca wypadku, ale pod względem bezpieczeństwa, a zwłaszcza w sytuacji kryzysowej,
- ocena parametrów życiowych wszystkich poszkodowanych, następnie ustalanie kolejności ich leczenia oraz transportu, jak również podjęcie niezbędnego postępowania ratowniczego,
- posługiwanie się sprzętem medycznym i ochrony osobistej,
- działanie przeciwwstrząsowe, zapobieganie ewentualnym zakażeniom,
- przeprowadzenie kontroli, wyposażenia leków i materiałów, które są na stanie zespołu ratowniczego,
- transportowanie pacjentów oraz ich przekazanie personelowi szpitali i ambulatoriów,
- prowadzenie odpowiedniej dokumentacji.
Podczas prowadzenia czynności ratunkowych w zespole ratownictwa medycznego, ratownik medyczny uprawniony jest do:
- oceny stanu poszkodowanego,
- podjęcia i prowadzenia podstawowej i zaawansowanej resuscytacji krążeniowo-oddechowej,
- bezprzyrządowego przywracania drożności dróg oddechowych,
- przyrządowego przywracania drożności dróg oddechowych za pomocą rurki ustno-gardłowej, rurki nosowo-gardłowej, przyrządów nadgłośniowych, konikopunkcji,
- intubacji dotchawiczej podczas nagłego zatrzymania krążenia,
- podjęcia tlenoterapii biernej i czynnej,
- elektroterapii zaburzeń rytmu serca (defibrylacji, kardiowersji, stymulacji elektrycznej),
- wykonania i oceny zapisu EKG,
- monitorowania czynności układu oddechowego,
- monitorowania czynności układu krążenia metodami nieinwazyjnymi,
- kaniulacji żył obwodowych oraz żyły szyjnej zewnętrznej,
- wykonania dojścia doszpikowego,
- podawania produktów leczniczych drogą dożylną, domięśniową, podskórną, doustną, podjęzykową, wziewną, dotchawiczą, doodbytniczą oraz doszpikową,
- odbarczania odmy prężnej,
- oznaczania parametrów krytycznych z użyciem dostępnego sprzętu,
- opatrywania ran i tamowania krwawienia,
- unieruchamiania złamań, zwichnięć, skręceń, unieruchamiania kręgosłupa,
- przyjęcia porodu,
- wykonania segregacji medycznej pierwotnej i wtórnej,
- wykonania pomiaru temperatury głębokiej,
- podawania koncentratów czynników krzepnięcia oraz desmopresyny w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego, z zasobów własnych chorego,
- podawania 47 leków bez zlecenia lekarskiego.
Zostaw odpowiedź