Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad przesłała nam odpowiedź na pytania dotyczące kwestii barier. Chcieliśmy się dowiedzieć przede wszystkim tego, czy konieczne jest użycie barier linowych i o co właściwie chodzi z tymi drogami 2+1. Dzięki temu Wy również będziecie mieli szerszy obraz całej sytuacji.
Z jednej strony pracownik biura prasowego GDDKiA mówił, że w przypadku dróg 2+1 nie są wymagane bariery linowe, ale bariery mające poziom powstrzymywania L. Oznacza to, że mogą one powstrzymać pojazd o masie 1500 kilogramów, który wjeżdża w barierę pod kątem 20 stopni przy prędkości 100 km/h. Z drugiej strony – widać, że GDDKiA będzie skłaniała się ku barierom linowym, które są po prostu wygodniejsze i tańsze w zakupie.
Przeczytaj również: Bariery linowe = bariery śmierci?
Zagraniczne raporty pokazują jednak, że gorzej sprawa wygląda w przypadku kosztów napraw czy przypadków wystąpienia „kolizji w wyniku kolizji”. To ostatnie brzmi trochę nielogicznie, ale bariery linowe przy uderzeniu wychylają się o około 3 do 4 metrów, a to sprawia, że nietrudno o zderzenie czołowe z pojazdem jadącym z przeciwnego kierunku.
Odpowiedź GDDKiA w sprawie dróg 2+1 oraz barier linowych:
10 marca tego roku Rządowe Centrum Legislacji opublikowało m.in. rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 17 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r. poz. 329). Jedna z istotnych zmian dotyczy uregulowania zasad związanych z wprowadzeniem stosunkowo nowego typu rodzaju drogi, jakim jest droga o przekroju „2+1”. Dokument ten definiuje drogę o przekroju 2+1 jako: jednojezdniową, dwupasową drogę dwukierunkową z zespołem leżących na przemian dodatkowych pasów ruchu do wyprzedzania, który tworzą co najmniej dwa dodatkowe pasy do wyprzedzania, przeznaczone do ruchu w przeciwnych kierunkach, o ile odległość pomiędzy nimi nie przekracza długości dłuższego z nich;(…)”.
Długość dodatkowego pasa ruchu przeznaczonego do wyprzedzania powinna mieścić się w przedziale od 500 do 1500 m. Należy podkreślić, że ten rodzaj drogi można stosować wyłącznie poza terenem zabudowy. Drogi te, jeżeli średnie dobowe natężenie ruchu (SDR) mieścić się będzie w przedziale od 4000 do 22 000 pojazdów na dobę, mogą być drogami klasy GP (główna ruchu przyspieszonego), klasy G (główna), a także klasy S (ekspresowa) – przy etapowaniu jej budowy.
Na drodze o tym przekroju dopuszcza się rozdzielenie pasów przeznaczonych do ruchu w przeciwnych kierunkach za pomocą separatorów, trwale przymocowanych do konstrukcji nawierzchni jezdni, lub dwustronnej bariery ochronnej – umieszczonych na pasie separującym. Pojęcie pasa separującego zostało określone, jako część jezdni drogi o przekroju 2+1, wyłączonej z ruchu za pomocą znaków poziomych, przeznaczoną do rozdzielenia pasów ruchu o przeciwnych kierunkach przy zastosowaniu urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego (wspomnianych wcześniej separatorów i barier). Na drodze o przekroju 2+1 ruch pieszych i rowerzystów powinien odbywać się poza jezdnią główną.
Co do samych barier warto wspomnieć, że są one montowane w celu ochrony kierujących i pasażerów przed konsekwencją zderzenia z przeszkodą, innym pojazdem lub wypadnięcia z drogi. Sama bariera ochronna stanowi również przeszkodę i projektowana jest tylko w przypadku, gdy jej brak mógłby mieć bardziej negatywne skutki dla osób poruszających się pojazdem lub dla osób znajdujących się w obszarze zagrożonym. Bariery linowe ze względu na swoją mniejszą szerokość w porównaniu do stalowych i betonowych, łatwość i szybkość demontażu w przypadku konieczności wyznaczenia przez nie przejazdu awaryjnego, są stosowane na drogach krajowych najczęściej jako bariera dzieląca lub w miejscach, w których szerokość barier jest parametrem dominującym.